شعر فوق العاده قشنگیه. فک کنم از شیخ بهایی باشه
روزی که شود " اِذَا السَّماء ُانْفَطَرَت "
وانگه که شود " اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت "
من دامن تو بگیرم اندر " سُئِلَتْ "
گویم صَنَما " بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت "
عشق تو مرا " اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید "
هجر تو مرا " اِنَّ عَذٰابی لَشَدید "
بر کنج لبت نوشته " یُحیِی وَ یُمِیت "
مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشقِ فَقَد ماتَ شَهید