شعر فوق العاده قشنگیه. فک کنم از شیخ بهایی باشه

روزی که شود " اِذَا السَّماء ُانْفَطَرَت "

وانگه که شود " اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت "


من دامن تو بگیرم اندر " سُئِلَتْ "

گویم صَنَما " بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت "


عشق تو مرا " اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید "

هجر تو مرا " اِنَّ عَذٰابی لَشَدید "


بر کنج لبت نوشته " یُحیِی وَ یُمِیت "

مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشقِ فَقَد ماتَ شَهید