از بهر خودت چه ها همی کرد

گویند کسان که گر بمیری امشب

از بهر خودت چه ها همی کرد

 

باشد به تفاوت اندر این ره

هم شیوه و مسلک و گذرگه

------------------------------------

یکی خواهد دهد بال و پرش را

همی دست و سر و انگشترش را

 

یکی دیگر حزین از بهر مادر

چنین دردی نباشد سهل آخر

 

همو باشد مشوش بهر یاران

که تا محمل نبندند وقت باران

 

به آخر صحبتش سأل وفا بود

همانند شهید و مصطفی بود

 

یکی در فکر جاه و مال و دنیاست

همو عاقل به هر خس جز به عقباست

 

یکی در فکر شادی اندر این شب

که غم خوردن نباشد اندر این تب

 

یکی گوید همی می خسبم امشب

که تا شاید شوم عاری از این تب

 

یکی میخواهد آرامش ز مهتاب

که تا غافل شود از این تب و تاب

 

یکی اندر حریم و بی بضاعت

که تا همراه خود آرد شفاعت

 

یکی دیگر به فکر توبه باشد

همو حرف نبی بشنیده باشد

 

یکی دیگر امید وصل دلدار

تمام روز و شب هست او بیدار

 

چو رند جمع را هست امید

چرا مُذنب ز لطف رب، نومّید

 

اگر خواهی بدانی صحبتم را

سوال و خواهش و حرف دلم را

 

همی می خواهم از رب الهی

همو هست از برایم یار و ساقی

 

به لطف و رحمت و جود مدامش

به بنده پروری، شُکر مقامش

 

همی خواهم سَبَغ در کُل نِعَم را

ز بعد آن همی دفع نِقَم را

 

 

دگر باشم جدا از هر چه غیر است

دهد یاران من آنچه که خیر است

عزم سفر کرده ام...

از اشعار قدیمی خودم که تو نوشته هام پیداشون کردم

عزم سفر کرده ام، هاجِر از این شهر غریب

کجا کم از بهشت بُود، به لحظه ای اندر قریب

 

 

فراغ یار دیده ام، درد خمار چشیده ام

ار که بگویم شرح حال، فراق من ندیده ام

 

واه چه ها شنیده ام، آه چه ها کشیده ام

نخورده شُرب و بی گناه، وای چه ها نگفته اند

 

من که ندیده روی یار، در آرزو لیل و نهار

کجا بود رسم و قرار، دیدن مه قبل زوال

 

منم به جست و جوی دوست، در این سرا و آن سرا

غافل و بی خبر حزین، در این سرا و آن سرا

 

 

صواب باشد این سخن، مصداق درویشی چو من

باید به بوی دوست بود، فرهاد وار همچو من

 

 

به رنگ و لون و مغتنم، همی ببینم من صنم

کجا به فکر چاره ای، هان که اسیر گشته من

 

 اصنام کنند جلوه گری، گه عشوه و گه دل بری

فارغ از آن بایدش،تا که بباشد سروری

زندگی یعنی....

زندگی یعنی شاد شدن بقیه با صدای گریه ی تو در کودکی

زندگی یعنی دوران کودکی و دیدن فوتبالیست ها و بعدش هم بری تو کوچه و بخواهی اداشونو در بیاری …

زندگی یعنی قهر کردن هایی که فاصلش تا روز قیامت فقط ۵ دقیقست

زندگی یعنی شوق رفتن به مدرسه و در فکر نوشتن انشای ”در آینده می خواهید چه کاره شوید"

زندگی یعنی دفتر نقاشی فیلی …

زندگی یعنی دفتر ۴۰ برگ جلد سبز رنگی که عکس یه مداد هم روش باشه

زندگی یعنی اینکه یاد بگیری "همه جا به نوبت"

زندگی یعنی تصور پنیر خوردن یک روباه …

زندگی یعنی حس آدم موفقی بودن وقتی که سر صف اسمت جزو بهترین ها باشه و با گرفتن یه لوح و یه بسته مداد رنگی کلی خوشحال شی

زندگی یعنی رسیدن به سن تکلیف و کلی تکلیف

زندگی یعنی آشنایی با خدا

زندگی یعنی دعواهای داخل مدرسه و سوت و هورا کشیدن برای زننده و البته بیچاره خورنده ...

 زندگی یعنی محک زدن خدا در سن نوجوانی

زندگی یعنی فوران و کنترل هیجان در ایام سخت نوجوانی

زندگی یعنی آمادگی کنکور همراه با استرس ها و رویا پردازی ها

زندگی یعنی گوش کردن به برنامه ی رادیویی راه شب با اون تیتراژ اولیه ی فوق العادش

زندگی یعنی دست سرنوشت و اومدن به قوچان

زندگی یعنی بکآپ گرفتن از گذشته و ساختن پارتیشنی جدید برای آینده ای سبز

زندگی یعنی کشیدن نفسی عمیق برای استشمام رایحه ی بهشتیِ نارنج در فصل بهار

زندگی یعنی رانندگی تو جاده های شمال اونم وقتی که سمت راستت دریا باشه و سمت چپت جنگل

زندگی یعنی دریا باشی و بخواهی دلت رو در تماس با اون دریایی کنی

زندگی یعنی دمی را با دوست کنار آتیش نشستن اونم وقتی که هوا پر از مه باشه

زندگی یعنی شرح درد اشتیاق و زمزمه ی خواستن

زندگی یعنی رسیدن به جمله ی "همه یار است و نیست غیر از یار"

زندگی یعنی پیدا کردن یه استاد خوب

زندگی یعنی تحقیق و پژوهش

زندگی یعنی پیدا کردن راه رستگاری

Difficult Days

in the name of God

Today, i want to write about difficult days which are passing as a year for me

it really bothers me when i cant make decision at my self

Being as a soldier really make me angry

you should do what you asked for

it kills my talents

im struggling with my self not to surrend

its just the reason im writing english

It just takes 4 month to me

i will finish it with success like before

 

StartUp

As a new plan of my life, i have decided to become a Expert man in DataBase Especially Oracle Database

This is my slogan

 

When there is a will

then there is a way

ناامید مشو

یاد ایامی ...

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

 

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار

پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

 

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

 

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی

چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

 

افسون سخن

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی زبامی که برخاست مشکل نشیند

 تو می گفتی وفادارم

 محبت را خریدارم

 ولی دیدم نبودی

تو گفتی آن حبیبم من که بر دردت طبیبم من ولی دردم فزودی

 تو می گفتی که روز و شب بود نام توام بر لب زعشقت بی شکیبم

 ولی دیدم نمی جویی

به لب هرگز نمی گویی به جز نام رقیبم

من از بی خبری زناز و دلستانی تو

 شدم فتنه بر آن محبت زبانی تو غم خود

 به فسون در دل من چون بنشاندی

 زدی بر دل من آتش و در خون بنشاندی

 گرچه ای پری زدوریت بی قرار و بی شکیبم

 برکنم دل از تو بس بود هر چه داده ای فریبم

من تحمل جفای تو بیش از این نمی توانم 

گر فرشته ای دگر تو را از حریم دل براند

دانلود

غزل 392

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن	در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن	از دوستان جانی مشکل توان بریدن
خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ	وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن
گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن	گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن
بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار	کخر ملول گردی از دست و لب گزیدن
فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل	چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن
گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی	یا رب به یادش آور درویش پروریدن

زمزمه های شبانه

دلا باید دهان را بسته داری /دلا باید تنت را خسته داری
که سالک را دهان بسته باید /تن خسته دل بشکسته باید

 

مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل //، بمو دایم به جنگی ای دل ای دل

اگر دستم فتی خونت بریجم //  بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

 

 

صبا گو آن امیر کاروان را // مراعاتی کند این ناتوان را

که ره تنگ است و تاریک است و باریک

به دوشم می کشم بار گران را

 

دلا تو مرغ باغ کبریایی
یگانه محرم سرّ خدایی